Kapitan reprezentacji Polski z AZS-em związany był przez pięć sezonów. W Częstochowie grał dość dawno (2000-05), ale dzięki swoim cechom w sercach częstochowskich kibiców jest z pewnością do dziś. Zapamiętaliśmy go jako skromnego i niezwykle sympatycznego chłopaka, wielki siatkarski talent. Gdy latem 2005 r. odchodził do rosnącej w siłę Skry Bełchatów, żegnano go z wielkim żalem, ale też rozumiano jego decyzję. Dla ''Winiara'' miał to być kolejny krok w rozwoju, szansa, którą wykorzystał w stu procentach. Z Bełchatowa szybko wyjechał do Włoch i w Trentino wyrósł na gracza wielkiego formatu. Dziś jest sportowcem zrealizowanym i mocno ''wyeksploatowanym''. Po sukcesie w katowickim Spodku zapowiedział koniec przygody z reprezentacją Polski, ale czy to jest jego ostatnie słowo? Wspomnienia, sentyment do francuskich trenerów i kolegów, z którymi sięgnął po siatkarski Puchar Świata raczej nie pozwolą mu ich tak zostawić.
''Igła'', który wywalczył z AZS-em trzy tytuły wicemistrza Polski (2000-03) nie grał w MŚ wiele, ale było o nim głośno. Kariery jeszcze nie kończy - przed nim kolejny sezon w Asseco Resovii Rzeszów. Widać jednak, że przeobraża się w komentatora, speca od siatkówki. I dobrze. Nie rzadko kontrowersyjny Ignaczak zawsze miał dużo do powiedzenia i - co jest bezcenne - zawsze mówił szczerze. Polskiej siatkówce przyda się w nowej roli.
Z grona mistrzów świata Nowakowski obok ''Winiara'' ma najdłuższy, pięcioletni staż w AZS-ie. Środkowemu udało się zdobyć wicemistrzostwo Polski i Puchar Polski w 2008 r. To był ostatni tłusty rok AZS-u i... pierwszy dla ''Pitera''. W Częstochowie grał jeszcze trzy sezony, przebił się w tym czasie do reprezentacji Polski, z którą sięgnął m.in. po mistrzostwo Europy i wygrał Ligę Światową. W zakończonych wielkim sukcesem MŚ miał różne momenty. Ale trzy ostatnie mecze, w tym wielki finał, pokazały, że warto było na niego stawiać.
Do AZS-u przyszedł w wieku 18 lat, by grać i zdobywać szlify w PlusLidze. Grał w sumie cztery sezony. Zdobył Challenge Cup i zamiast do klubu z ligowej elity odszedł do warszawskiej Politechniki. Wtedy wydawało się, że trudno mu będzie zawojować siatkarski świat. Ba, jeszcze przed MŚ zanosiło się, że będzie jedynie zmiennikiem żelaznego rozgrywającego reprezentacji Pawła Zagumnego. Na ławce rezerwowych siedział jednak krótko. To on poprowadził Polaków do kluczowych dla losów całego turnieju zwycięstw nad Brazylią i Rosją w rozgrywkach grupowych. On wytrzymał trudy półfinałowego dreszczowca z Niemcami, w końcu on wyszedł w podstawowym składzie na finał z Brazylią. W błyskawicznym tempie ze zmiennika stał się gwiazdą. Trudno sobie wyobrazić bez niego przyszłość reprezentacji, która za dwa lata pojedzie na igrzyska olimpijskie do Rio de Janeiro.
W Bełchatowie, z którego latem 2008 r. trafił na dwa sezony do AZS-u, pewnie plują sobie teraz w brodę. Dlaczego? Skra jeszcze przed MŚ oddała 24-letniego libero do ZAKS-y Kędzierzyn Koźle. Straciła mistrza świata, gracza o ogromnych umiejętnościach, powszechnie lubianego i cenionego. Że Zatorski odniesie sukces byliśmy przekonani, przyglądając się jego pracy i postępom, jakie robił w okresie gry w AZS-ie. Dał się wtedy poznać jako skromny chłopak, który z mediami owszem rozmawiał, ale nie zawsze chętnie. Dziś jest ich gwiazdą.
W AZS-ie spędził trzy sezony (2007-10). Nie zanosiło się, by miał trafić do kadry. Jednak trafił, na MŚ był rezerwowym, ale dla niego już obecność wśród wybrańców trenera Stephane?a Antigi powinna być wielką nobilitacją. W niedzielny wieczór w katowickim Spodku cieszył się równie mocno jak ci, którzy walczyli z Brazylią na boisku.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze