Rok 2014 rozpoczyna się od konfliktu na linii Włókniarz - Sajfutdinow. Coraz głośniej mówi się publicznie o zaległościach jakie wobec Rosjanina ma klub. Sprawa wzbudza spory niesmak i trafia nawet do Trybunału Polskiego Związku Motorowego. Dyskutuje o niej cała Polska, nie tylko żużlowa.
Według typów ekspertów, dziennikarzy oraz kibiców, Włókniarz ma znaleźć się w grupie drużyn liczących się w walce o medale. Wszyscy spodziewają się, że klub poradzi sobie z finansowymi problemami i mając silną, wyrównaną drużynę osiągnie sukces zamykając usta niedowiarkom.
9 marca w hali sportowej na Zawodziu Włókniarz z wielką pompą, w obecności kompletu 7-tysięcy kibiców prezentuje zawodników. Na scenie pojawiają się nowe - Grzegorz Walasek, Peter Kildemand - i stare gwiazdy, wśród nich owacyjnie witany Grigorij Łaguta. Entuzjazm udziela się wszystkim, nic nie zapowiada katastrofy.
Z początkiem kwietnia rezygnację z pełnienia funkcji prezesa Włókniarza składa Paweł Mizgalski. Tymczasowym prezesem zostaje dotychczasowy członek Rady Nadzorczej Dariusz Śleszyński. Klub organizuje konkurs na nowego prezesa, o którym szybko się zapomina. Zaś Śleszyński... pełni funkcję prezesa do dzisiaj.
Po kiepskim początku sezonu, 10 maja Włókniarz ma podjąć na swoim torze Spartę Wrocław. Startu w meczu odmawia Grigorij Łaguta - powód: klub zalega mu pieniądze. Plotka niesie, że nie tylko za rok 2014, ale i przedni. O Włókniarzu znowu rozprawia cała żużlowa Polska, a oliwy do ognia dodają komentarze i oświadczenia Artura Sukiennika, który twierdzi, że za starty we Włókniarzu Rosjanin zażądał Ferrari.
O finansowych problemach wszyscy zdają się zapominać, gdy rozstrzyga się, czy Włókniarz wystartuje w play off-ach. 15 czerwca biało-zieloni przegrywają na swoim torze 42:48 Stalą Gorzów, co zamyka im drogę do rywalizacji o medale. Wówczas nawet najwięksi optymiści musieli się otrząsnąć.
W momencie gdy pierwszy zespół przegrywał mecz za meczem, młodzieżowcy Włókniarza rozpoczęli rywalizację w Lidze Juniorów i z powodzeniem sobie w niej radzili. Z czasem Artur Czaja, Hubert Łęgowik, Rafał Malczewski, Oskar Polis sięgnęli po mistrzostwo młodzieżowego wydania ekstraligi.
W obliczu finansowej katastrofy, zarządzający klubem coraz częściej wysyłają na mecze wyjazdowe tzw. "skład oszczędnościowy". I Włókniarz doznaje kompromitujących porażek. 24 sierpnia przegrywa w Zielonej Górze 69:21, co jest jedną z największych klęsk historii klubu. Rywale zaczynają protestować, wyliczają ile tracą na takich praktykach. W ogólnopolskich mediach znowu jest o Włókniarzu głośno.
19 września, turniej w Częstochowie kończy cykl indywidualnych mistrzostw Europy. Organizacyjnie i sportowo impreza wypada znakomicie. Niestety, nie dopisują kibice i rozczarowani frekwencją organizatorzy cyklu zapowiadają niemal natychmiast, że w 2015 roku ME w Częstochowie nie będzie.
Gdy wszyscy zastanawiają się w jakim składzie Włókniarz przystąpi do spotkań barażowych z Orłem Łódź i czy w ogóle do nich dojdzie, nieoczekiwanie 10 października żużlowe władze ogłaszają, że Włókniarz zostaje pozbawiony licencji. Jest to równoznaczne z degradacją do II ligi. Wszystko z powodu ogromnych, sięgających 5 milionów złotych długów. 25 października podczas turnieju memoriałowego kibice piszą na ogromnym transparencie: "Nazwiska winnych upadku na zawsze zapamiętamy, hańba im i ich potomkom. Za zdradę klubu, za kłamstw tonę, niech was piekło pochłonie!"
Na częstochowskim żużlowym podwórku wielkie zamieszanie. Powołano do życia spółkę Włókniarz Operator z praktycznie tym samym zarządem, co zadłużona, nadal funkcjonująca spółka. W ratowanie żużla włącza się Stowarzyszenie CKM Włókniarz. Kością niezgody jest giełda oraz stadion, który miasto postanowiło odebrać wykluczonej z rozgrywek spółce.
Starania działaczy Stowarzyszenia CKM Włókniarz kończą się sukcesem. Polski Związek Motorowy przyznaje klubowi licencję na starty w II lidze. Długi zostają przy spółce, która ma ogłosić upadłość układową.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze