Kochająca rodzina. Moja mama Antonina, która była prawdziwym aniołem. No i wspaniali synowie Krzysztof oraz Lech, który dzień i noc się mną opiekuje.
Najpiękniejsze chwile? Wszystkie spędzone z moją żoną Heleną. Gdy byłem już chory, siedziała przy łóżku i śpiewała, żeby było mi lżej. Życie jest piękne, kiedy ma się obok kochającą osobę, łatwiej pokonuje się wszelkie trudności. A my przez 63 lata byliśmy jak jedno ciało. Miłość, zgoda, uczciwość. To było dla nas najważniejsze.
Wesele zorganizowane w domu. Cudowne. Życie łatwe nie było, wychowałam się w domu dziecka. Teraz największą radością są dla mnie wnuczki i prawnusia.
Narodziny długo oczekiwanego syna, potem po sześciu latach córki. Cudowna była też młodość: "budowlanka" na Targowej, te wszystkie psikusy, bal maturalny, tańczenie poloneza. Z koleżankami byłyśmy fankami żużla i często chodziłyśmy na stadion.
Beztroskie lata młodości. Szczególnie te spędzone w wojsku, w szkole podoficerskiej. Pamiętam wyjazdy na przepustki, wesoło było. Miałem wtedy 22 lata.
Każdy dzień z mężem. Mąż był górnikiem, więc często bawiliśmy się na Barbórkach. Miałem dobre życie, za które z całego serca dziękuję Bogu.
Narodziny pierwszego syna Andrzeja, na które czekałam trzy lata. A teraz każdy dzień jest piękny. Mieszkam z najmłodszym synem Ryszardem, mam kochane wnuczki.
Urodzenie pierwszego dziecka. To był wielki cud. Miłość, duchowa więź.
Przeprowadzka z małymi córkami do nowego domu po tym, jak stary spłonął w 1966 r. Potem piękne komunie, śluby, narodziny wnuczków...
Pierwszy pocałunek mężczyzny, pamiętam to do dziś.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze