Jeden z najładniejszych budynków w Alejach stracił w PRL-u cały swój urok. Brak bieżącej konserwacji spowodował, że z uwagi na złą kondycję zlikwidowano narożną wieżyczkę, zdarto też z elewacji wszystkie ozdoby. W rezultacie otrzymaliśmy "klocek". A było to przecież miejsce z dużą historią handlowo-gastronomiczną. Na samym rogu przez wiele dekad działała restauracja rybna, zaś w skrzydle od strony Alej funkcjonował sklep firmowy Wedla. Po długich dyskusjach "sprzedać czy remontować", należąca do miasta kamienica doczekała się w 2007 r. udanej rekonstrukcji. Może tylko trochę żal, że na parterze zdecydowano się na otworzenie pierwotnych, niezbyt wielkich witryn, a nie tych z lat międzywojennych - dużych, z szybami niemal do ziemi. Dawałoby to handlowcom większe możliwości ekspozycji, a dla pieszych (a wiec też klientów) spacer główną ulicą byłby atrakcyjniejszy.
Po drugiej stronie ulicy mamy słynne częstochowskie Kwadraty. Tu akurat - nim zbudowano Megasam - nie stało nic szczególnego, po prostu parterowe budyneczki. Spółdzielczy dom handlowy uporządkował to miejsce, tyle, że dość szybko budynek zaniedbano, podobnie jak sam placyk, który upstrzono przypadkowymi budkami.
Przemianę zapoczątkował nieżyjący już właściciel usługowej części Megasamu (nazwanej, jak i placyk, Kwadratami). Zmienił elewację, założył duży zegar, ale przede wszystkim uporządkował plac. Posadził na nim dwa piękne - i od razu duże! - platany, obskurne budy wymienił na estetyczne kioski. W ślady te poszła również PSS Społem-Jedność, a potem miasto dopasowując do Kwadratów wygląd przystanku tramwajowego.
W tym miodzie jest też łyżka dziegciu: popularne Kwadraty służą niestety w mniej lub większym stopniu jako parking samochodowy. W ten sposób częstochowianie sami sobie wystawiają wizytówkę - fatalną.
Pamiętacie taki ryneczek u zbiegu al. Wolności i ul. Waszyngtona? Było to jedno z pierwszych targowisk, jakie samorzutnie powstawały na przełomie lat 80. i 90. Miejsce to częstochowianie nazwali "placem czerwonym" - od koloru sąsiedniego gmachu i charakteru zajmującej go organizacji, czyli Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (dziś budynek jest pomarańczowy i mieści Uniwersytet Jana Długosza). Handel po pewnym czasie ucywilizowano stawiając parterową halę targową, niemniej nie można uznać tego rozwiązania na docelowe. Narożnik wciąż czeka na odpowiednią do rangi tego miejsca zabudowę!
Miejskie szalety zgodnie z modą zapoczątkowaną jeszcze w II RP (przybytek na pl. Daszyńskiego), a po wojnie utrzymywaną - miały solidną konstrukcją niczym schronu przeciwlotniczego. Widać w tym było kult i fascynację żelbetonem. takie przybytki odstraszały, a dla osób mających problemy z poruszaniem się były po prostu niedostępne.
Publiczną toaletę koło ratusza zlikwidowano przy okazji prowadzonej w latach 2011-2012 unijnej przebudowy placu. Zaś szalet - po "chwilowym", czyli wieloletnim okresie przejściowym - zbudowano w formie minimalistycznego pawiloniku kilkadziesiąt metrów dalej, w pobliżu skrzyżowania ul. Szymanowskiego i Śląskiej.
Gdy budowano na tysiącleciu ten biurowiec, był symbolem nowoczesności miasta (inna sprawa, że identycznymi budynkami obdzielono może kilkadziesiąt a na pewno kilkanaście miast w Polsce). Starsi pracownicy częstochowskiej "Wyborczej" doskonale pamiętają wady i zalety pracy w jego wnętrzach, bowiem mieściła się tam nasza redakcja zaraz po jej utworzeni uw 1991 r. Widok był ładny, miejsce niezłe, za to zimą przez nieszczelne okna wiał wiatr, latem słońce prażyło niemiłosiernie, jesienią parapety zalewał przez szpary w stolarce okiennej deszcz. Spokojnie dało się pracować tylko wiosną.
Po zmianach właścicielskich biurowiec sukcesywnie remontowano, zmieniając też wygląd zarówno wysokościowca jak i niższych pawilonów. Na pewno z korzyścią dla wizerunku tej części Częstochowy.
W zasadzie obie fotografie są już historyczne. Z lewej zdjęcie starej, niszczejącej pływalni z restauracją Akwen, z prawej - po odnowieniu kompleksu. Dziś trwa tu budowa częstochowskiego aquaparku.
Wielu częstochowian pamięta kramy przy ul. Krakowskiej, pewnie też z racji charakterystycznych branż, które tu funkcjonowały: kapeluszniczo-galanteryjnej czy "rolniczej" z przeróżnymi narzędziami przydatnymi w gospodarstwie. Po wejściu Polski do Unii Europejskiej parafia św. Zygmunta, do którego należy posesja, zdecydowała się na kompleksowy remont połączony z przebudową. Odrestaurowano część klasztorną - znacznie wyższa niż front - eksponując na elewacji fragment oryginalnego, kamiennego muru, zaś kramy całkiem zmieniły swój wygląd. Nie ma już sklepów, wnętrze użytkowane jest zgodnie z potrzebami parafii św. Zygmunta. Czy ta ostatnia zmiana wyszła na lepsze - tu opinie mogą być różne.
W pierwszym odcinku "Miejskich (r)ewolucji" pokazywaliśmy fotografię przytulony do kina Wolność piętrowy, handlowy "blaszak", wzniesiony zaraz po 1989 r. z pierwszymi w mieście schodami ruchomymi. Jak się okazało, była to tymczasówka, bowiem właściciele DH Schott zdecydowali się na budowę gmachu z prawdziwego zdarzenia. Inwestycja trwała jednak bardzo - i etapami. Najpierw powstał parking podziemny i handlowy parter, a dopiero po paru latach dobudowano górę z multipleksem Cinema City. W ten sposób jedna z fatalnych wyrw w zabudowie Alej Najświętszej Maryi Panny została załatana.
Ulica św. Rocha nigdy nie miała cech wielkomiejskich, raczej małomiasteczkowe. Choć wjazdowa do centrum (i na Jasną Górę) wyglądała prowincjonalnie. I długo tak było, dopiero w 2016 r. przeprowadzono remont odcinka od Rynku Wieluńskiego do ul. św. Jadwigi, nadając ulicy cechy "stylowe".
Wracamy do śródmieścia. McDonalds był pierwszym w centrum powiewem nowoczesności, zachodniego świata. Początkowo w kiepskim jeszcze anturażu, z czasem jednak elewacja DH Centrum w al. Wolności została pokryta modnym szkłem.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze