Zasiadając w piątek 5 lipca na trybunach, nie miałem żadnych oczekiwań. Włókniarz i jego zawodnicy już w poprzednim roku odarli mnie z jakichkolwiek nadziei na sukces. Przez lata byłem bezkrytyczny i potrafiłem wytłumaczyć każdą wpadkę Włókniarza. W poprzednim sezonie, po zremisowanym meczu z Grudziądzem, miarka się przebrała. Za tą drużyną zjechałem Polskę wzdłuż i wszerz, ale mam jej już dość, mimo że na mecze chodzę, bo robię to przez całe swoje życie. We Włókniarzu musi dojść do wielkich zmian, bo bez nich klub już zawsze będzie w marazmie. Nie o Włókniarzu jednak jest ten tekst.
Pełne korzystanie z serwisu wymaga włączonego w Twojej przeglądarce JavaScript oraz innych technologii służących do mierzenia liczby przeczytanych artykułów.
Możesz włączyć akceptację skryptów w ustawieniach Twojej przeglądarki.
Sprawdź regulamin i politykę prywatności.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze
Ale tu ciekawy wątek Pan Redaktor poruszył - terminy rozgrywania meczów. Piątek - tragedia. Ciężko zdążyć z pracy, na mecz wyjazdowy nie ma szans. W niedzielę jeszcze gorzej - jak ja mam wrócić? Toż w Polsce praktycznie nie istnieje (poza miastami) transport publiczny. Ale jak mam w ogóle wrócić w swoim mieście, jeśli mecz kończy się o 23:00? Jak mam pójść na niego - jak dawniej się robiło - z dziećmi?
pełna racja, ja już nie chodzę na mecze, nasza drużyna to zbieranina, mało kto rozpoznawalny, a o jeździe w drużynie nie mają pojęcia każdy jeździ dla siebie, a z wnuczką nie pójdę w tych dziwnych godzinach