Włókniarze przystępowali do półfinałów w roli faworytów, będąc na fali. Ostatni mecz rundy zasadniczej przegrali, ale po walce z nie byle kim, bo z faworytem całego sezonu Falubazem Zielona Góra. Zajęli drugie miejsce, co - mając w pamięci pauzy Emila Sajfutdinowa - przyjęto z uznaniem i optymizmem. W półfinale play-off przeżywający kłopoty Unibax miał być rywalem łatwiejszym od Unii Tarnów Marka Cieślaka. Taka była powszechna opinia, także wyrażana przez ''Gazetę''. Dlaczego więc ''Lwy'' połamały sobie zęby?
Wojciech Grodzki i Marek Wojaczek to wśród żużlowych arbitrów uznane autorytety. Nieraz prowadzili zawody z cyklu Grand Prix i nieraz... zaskakiwali kontrowersyjnymi decyzjami. Potrafili krzywdzić nawet swoich, czego w swoim czasie doświadczył Tomasz Gollob. Tym razem padło na nas.
W Częstochowie sędzia musiał wykluczyć Rafała Szombierskiego (był winny przerwania wyścigu), ale czerwoną kartkę pokazał mu pochopnie. Biorąc pod uwagę, że to był trzeci wyścig, wymierzył karę na wyrost, mającą ogromny wpływ na przebieg meczu. Tym bardziej że Włókniarz miał w rewanżu atut w postaci bardzo dobrze jeżdżącego Artura Czai, z którego na pewno by skorzystał, puszczając go w miejsce Szombierskiego. Żółty kartonik dla ''Szuminy'' wystarczyłby w zupełności i byłby adekwatny do przewinienia - celowego, jak uznał Wojaczek, upadku i zwlekania z opuszczeniem toru.
Swoją drogą, jeżeli Szombierski rzeczywiście upadł celowo, a potem symulował (po meczu tłumaczył, że nie mógł w stać, bo ma dyskopatię), to powodu do dumy nie mamy. Część kibiców tak właśnie oceniała to zdarzenie, twierdząc jednocześnie, że ''kombinowanie nie popłaca'', a defekt Holty w ostatnim wyścigu to ''palec boży?.
Tak czy inaczej w Częstochowie nie popisał się sędzia Wojaczek, a w Toruniu Grodzki. O ile interpretację sytuacji związanej z kraksą Emila Sajfutdinowa można uznać za słuszną, to wykluczenie Czai z biegu juniorów - na pewno nie. Konsekwencją była tu utrata cennych punktów. Powtórkę 5:1 wygrali gospodarze i dzięki temu stanęli na nogi.
W obu spotkaniach włókniarze mieli pecha. W Toruniu kontuzja Emila Sajfutdinowa rozbiła zespół, który dopiero w końcówce odrobił część z 14-punktowej straty i wywalczył wynik dający uzasadnione nadzieje na rewanż. Potem były niekończące się dyskusje o tym, czy Rosjanin wystartuje, a jeżeli nie, to czy weźmie zwolnienie lekarskie i dzięki temu będzie mógł być zastępowany. To nie budowało klimatu przed rewanżem. W związku z nieobecnością Emila prowadzący zespół musieli poprzestawiać pary i rozbić tę najlepszą - Holtę i Michaela Jepsena Jensena. Obu nie przeszkodziło to jednak w znakomitej jeździe. Młody Duńczyk był w niedzielę najlepszy wśród włókniarzy, a Holta po prostu niesamowity. Gdyby nie pech z 15. wyścigu, byłby noszony na rękach.
Do półfinałowej porażki przyczynili się także sami częstochowianie. Mając w pamięci osiągnięcia z rundy zasadniczej, na ''Szuminę'' trudno było liczyć. Dwa punkty, jakie wywalczył w czterech wyścigach dwumeczu, nie są zaskoczeniem (pewnie nawet bez czerwonej kartki nie miałby ich wiele więcej). W rewanżu rozczarował natomiast Łaguta. Tylko jeden świetny bieg w całym meczu? Od zawodnika tej klasy można było oczekiwać zdecydowanie więcej. Tym bardziej po znakomitym występie w Toruniu.
''Grisza'' będzie miał okazję zrehabilitować się w dwumeczu o brązowy medal - być może jeszcze trudniejszym od półfinału z Unibaksem. Kara dla Szombierskiego oznacza bowiem wykluczenie z kolejnego spotkania, a w przypadku Włókniarza jest nim wyjazd do Tarnowa. Prowadzący zespół znowu będą musieli sobie łamać głowę, jak ustawić zespół. Innymi słowy, co zrobić, aby Włókniarz nie zakończył sezonu na miejscu czwartym czyli w przypadku sportowców najgorszym z możliwych.
Półfinał miał swoich pechowców, antybohaterów, ale też bohaterów. We Włókniarzu tymi ostatnimi byli - obok Holty - najmłodsi w drużynie - rewelacyjny Czaja i Jepsen Jensen. W rewanżu pokazał się nawet Adam Strzelec: potrafił wygrać trudny bieg. Czaja potwierdził, że jest w stanie skutecznie walczyć z najlepszymi. W trudnych sytuacjach, gdy rywal naciska, może nie zawsze potrafi się zachować, ale trzeba pamiętać, że przed nim jeszcze dwa lata startów w gronie juniorów i sporo nauki. Kolejnym doświadczeniem, ale także testem prawdy, będą dla 19-latka występy w finale pocieszenia. Gdyby wtedy, tak jak w półfinałach, wywalczył w sumie 17 punktów, a Włókniarz zdobył medal... To byłby wymarzony scenariusz na zakończenie sezonu, który od początku przynosił ekstremalne emocje.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze